ve bu savaşta tanrı taraflı bir hakemdi... benimle beraber tanrı hep kaybetti.
bense insanlara kazanan yüzümü gösterdim. içimde bir kaybedenle beraber bir tanrı varken...
geceleri ortaya çıkardı tanrı ve kaybeden. sabahlara kadar oturur konuşurduk. zaman geçtikçe o kadar ortak yönlerimiz olduğunu farkettik ki;
tanrısal bir kaybediş oldu bu...
ve insanlar bu yüzümü hiç göremedi. hiç bilmediler o tanrıyı ve kaybedeni.
o tanrısal kaybedişi hiç öğrenemediler.
Ve ağladı içimdeki tanrı...
geçmiş aşklarına belki. belki kaybedişine...
hep içimde kaldı ve hep kaybedenle yalnız... kazananı izlediler.
beni izlediler benimle. geceleri oturup ağladık halimize; tanrı, kaybeden ve ben.
aptaldı hikaye, aptaldı tanrı ve aptaldım ben ve bir de kaybeden...
kazanan hiç kendi olamadı, diğerleri ortaya çıkamadı. hiç olmadı gülen.
tanrı taraflı bir hakemdi ve kendimle yaptığım savaşta hep bendim kaybeden. tanrı da benimle kaybetti ama hiç kimse kazanamadı.
hiç kazanamadım ben.....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder