Tanrım, gözlerindeki kırışıklar, benim, yüzümden.

 Tanrım, 

Biliyorum görüyorsun. ne kaldı bak, ellerimde, 

biliyorum, görüyorsun, 

her adımım daha derine, biliyorum, duyuyorsun.. unutulur mu gökyüzü? (hayko cepkin)

gökyüzü aslında hep oksijen azot filan.

ve ölüm yaşadığımız için var;

gözlerindeki kırışıklar;

benim eserim..

Ve tanrım, okuduğunu biliyorum..

biliyorum, sen de okuyorsun benim kadar..

hiç olmadığı kadar benim yüzümden bu olanlar... 

Ne anlatabilirim ki?

su yuttum ve içime okyanus kaçtı, boğulmamak için kusma ihtiyacı duydum..

Kusmazsam okyanus olacaktım.. 

Belki kusarsam da olacaktım.. hipotermi bu bilemem.

bilmiyorum. 

bir bilsem. 1 bilsem. 

Ne anlatacağımı ne de yapmam gerekeni bilmiyorum şimdi...

henüz şokta da değilim. ya da bilincimi kaybetmediğim bir şok içindeyim. 

bilinçli şok,

kontrollü şok daha uygun. 

Fakat okyanusun ortasındaysanız;

kontrol etmeye değil, hayatta kalmaya çalışırsınız..!

Başka acılar da var elbet, ama ölüyorum hissi bir başka yapıyor Tanrım.. bil istedim.. 

Gözlerindeki kırışıklar, bunları da bilsin istedim. 

Gözlerindeki kırışıklar benim.

Benim gözlerin. Gözlerin benim. senin yüzünden. 

Aklın,da, konuşan, 

benim, 

Tanrım,

cehenneme hoş geldin...