Artık Çocuklar

 Çocukluğumla karşılaştım. bu gün.

çocuğu olmuş, 3 yaşında. birkaç kez de tutuklanmış.

alkolü ve maddeleri bırakmış, 48 gündür.

AA toplantılarına gidiyor.

sıkıcı.

bir nefes derinlik verdim ona. 

onda da varmış biraz,

ceplerini yokladı...

dedi, bu şehrin sokakları daha iyisini görmedi.

tanrıyla karşılaştın mı hiç, dedim.

baştan mı başlıyoruz, dedi..

dedim ki, her şey bir gaz bulutuydu..

sonra ona br şiir okumak istedim:

Düşünceler kadar hızlı değil,

yazım.

Özlükten kopuşa,

fraktallerden integrale,

ve olasılıklara,

teorilerden gerçekliğe,

spinozanın tanrısndan 

bakerin varlığına,

kayboluş..

bir ormanın içindeki ağaç,

kimselerin bilmediği gölden beslenen.

fuzuli gibi hayyam,

mansur gibi franklin,

Sirius gibi,

Benim. 

karşında oturan,

gözlerinin önünde..

aklım..

ve kaybolan bunca zaman,

ellerimin içinde,

varlığım..

bir düş..

zaman.. 

dedi ki şehre hoş geldin..

ama anlamadım dedi..

mühim olan, 

sokak köpeklerinin ıslak kokup kokmadığıydı. 

tekrar köpekleri beslemeye ve trafiği alt üst etmeye karar verildi..

sonra ya da hemen öncesinde bir motor kazası daha yaptım..

büyükşehirde motor kazası...

polis gelmedi, 

alkol testi yapılmadı.

kimse ölmedi..

ve ölenlerin ismi anıldı bütün bu derinlikte..