yol demişken, nevadada doğan güneşten banane..

 

Dada demişken bu isim nerden gelir, devası sürrealizm midir hiç anlamadım..

kendimi şu şarkıyı dinlerken, gün doğumunda buldum.

günlerce.. 

gün doğumu..

hep doğdu güneş, gün aydınların olsun.. 

Fark ettim ki, düzenli olarak güneşin doğunu izlerseniz,

güneşi doğuruyor gibi hissedersiniz,,

ancak kendinden bağımsız..

İyiyle doğru arasındadır o doğumdan önceki karanlık..

ve bir bakarım, bakarsın, bakarlar,,

gün aydınlanmış..

kimileri hala uyur, kimileri işe gider, kimileri güneşi doğurur..

neyse..

Neyse ne..

yol demişken..

ve Yol'un, ne manası kalır ki yol'cu olmasa.. 

Keza yıllar önce de bir çömlek ustası sorar soruyu şu şekilde:

"testin olan ben kırılıp dökülünce, sen ne yaparsın tanrım?"

neyse,

ve yol;

5 yıl gündüz boyunca ve 5 yıl gece, 

ve beş yıl boyunca her gün her gece...

yolun kendisi..

yol boyunca..

yoktu zaman,

yoktum ben ve yok sen.

yoktuk biz..

ve yol sürdü bizi,

yokluğa..

önce ellerimi, ayaklarımı sonra aklımı kaybettim. 

sen önce aklını kaybetmiştin, sonra ellerin, avuç içlerin, ayakların...

olmayanı aramak için çıkmıştık yola..

ben çelebi oldum, sen durdun.

ve yol,.

sürükledi bir ormana,

bir okyanusa,

olmadığını sandığımız bir yere..

içerü, dokundu,,

yolun sonu..

aslında yok,

yolun sonu,

kimileri istediği yerde durur,

kimileri durmaz,

ve yol hiç bitmez..

hiç bir yerde..

insanlar durmak ya da kalmak ister

bir süre.

sonra fark eder ki yol

devam ediyor...

NemeLazım bilmem..